Daha doğru bir ifadeyle, sıklıkla enum "kullanılması" tavsiye efilir...
Ne diyor bu diyeceksiniz, o yüzden örnekle başlayalım:
import sdb.array : arrayBuffer;
void main()
{
enum fmt = `"%s" verisi`;
auto str = "denemeler enteresan".dup;
auto arr = str.arrayBuffer;
// farz edelim yukardaki gibi bir diziyi
// aşağıdaki gibi ekrana yazdırdık.
import std.stdio;
str.writefln!fmt;
Tahmin edeceğiniz gibi ekranda "denemeler enteresan" verisi
yazmalı. Elbette herşey tek satırla da yazılırdı:
import std.stdio : writefln;
void main()
{
"denemeler enteresan".writefln!`"%s" verisi`;
}
Ama o zaman biçimlendirme işaretlerinin fazlalığı (D için zaten " işaretini kullanırken kendim için de kullanmalıyım ya) bizi alternatif işaretlere veya önerdiğim gibi yöntemlere yönlendiriyor. Sonuçta o satır çok uzun oluyor.
Hoş, daha birçok olanak var da enum'lar sanki, bir şeyleri parçalara bölme konusunda en ideali! Üstelik şablonlar içinde kullandığınızda daha enteresan şeyler yapmanız mümkün.
SDB@79